Upewnij się, że Twoje dziecko lub nastolatek rozumie, na czym polega znęcanie się nad dzieckiem prowadzenie regularnych rozmów. Wyjaśnij im, jak wygląda nieodpowiednie zachowanie, w zależności od ich wieku i pozwól im zgłaszać wszystko, co sprawia, że czują się niekomfortowo, nawet jeśli robi to bliski przyjaciel. Art. 6 ust. 2 ustawy o ochronie zwierząt określa, że znęcaniem nad zwierzętami jest zadawanie im bólu lub cierpienia albo świadome dopuszczanie do tego. W dalszej części przepis ten, posługując się zwrotem „a w szczególności” wskazuje 19 punktów (niektóre uchylone), stanowiących przykłady znęcania nad zwierzętami. Są pośród nich zarówno działania, jak np. bicie zwierzęcia przedmiotami twardymi i ostrymi, złośliwe straszenie lub drażnienie zwierząt, obcowanie płciowe ze zwierzęciem (zoofilia), jak i zaniechania – utrzymywanie zwierząt w niewłaściwych warunkach bytowania czy utrzymywanie zwierzęcia bez odpowiedniego pokarmu lub wody przez okres wykraczający poza minimalne potrzeby właściwe dla gatunku. Znęcanie nad zwierzętami jest przestępstwem zagrożonym karą pozbawienia wolności do lat. 3, zaś w typie kwalifikowanym ze szczególnym okrucieństwem od 3 miesięcy do lat 5. Czytaj: Obrończyni praw karpi wschodzącą gwiazdą prawa >> Motywacja sprawcy i jej znaczenie dla bytu przestępstwa Popularną linią obrony osób oskarżonych o to przestępstwo jest wskazywanie na brak woli wyrządzenia zwierzęciu krzywdy. Stan faktyczny wówczas wygląda tak, że co prawda nie budzi wątpliwości, że zwierzę doznało negatywnych konsekwencji określonego zachowania człowieka, jednak ten wskazuje, że nie było to jego intencją. Czy wówczas wypełnione zostają znamiona przestępstwa znęcania nad zwierzętami? Czy taka osoba, która przykładowo zostawiała swojego psa na całe dnie bez dostępu do jedzenia i wody, tak, że w efekcie zwierzę było wychudzone, osłabione i przestraszone – podlega odpowiedzialności karnej, w sytuacji, gdy powodem takiego zachowania były jej częste wyjazdy, nie zaś chęć wyrządzenia krzywdy zwierzęciu? Czy sprzedawca żywych karpi w okresie przedświątecznym, który zapakował żywą rybę do worka foliowego bez wody, nie dlatego, że chciał, by cierpiała, ale dlatego, że życzył sobie tego klient – będzie odpowiadał za przestępstwo znęcania nad zwierzętami? Czy osoba, wykorzystująca konie do przewożenia turystów i eksploatująca je ponad miarę – będzie zagrożona odpowiedzialnością karną z art. 35 ust. 1a uoz, jeśli powodem tej eksploracji nie była chęć wyrządzenia zwierzętom krzywdy, a wykonywanie swojej rutynowej pracy za pomocą tych zwierząt? SN: niedźwiedź Mago cierpiał, niezależnie od intencji Sąd Najwyższy stoi jednoznacznie na stanowisku, że do wystąpienia przestępstwa znęcania nad zwierzętami nie jest konieczne dążenie sprawcy wprost do zadania zwierzęciu cierpienia. W swoich wyrokach stwierdził, że co prawda przestępstwo znęcania nad zwierzętami w swojej konstrukcji wymaga zaistnienia po stronie sprawcy winy umyślnej w zamiarze bezpośrednim, jednak tenże zamiar badać należy w odniesieniu do samej czynności sprawczej, nie zaś do woli sprawcy zadania bólu lub cierpienia zwierzęciu. Ta dość nieoczywista z pozoru konstrukcja zdecydowanie poszerza ochronę zwierząt przed znęcaniem, jednak wciąż spotyka się z niewłaściwym rozumieniem. Często organy ścigania lub sądy poprzestają tylko na wskazaniu, że elementem koniecznym tego przestępstwa jest zamiar bezpośredni, pomijając okoliczności, w których powinien zostać on stwierdzony. Sąd Najwyższy już prawie 10 lat temu dokonał wykładni przepisów uoz w zakresie rozumienia strony podmiotowej znęcania nad zwierzętami. W głośnej wówczas sprawie dotyczącej złego traktowania niedźwiedzia o imieniu Mago w jednym z najsłynniejszych ogrodów zoologicznych w Polsce, wskazał wyraźnie, że „znęcaniem się jest (…) każde z wymienionych w art. 6 ust. 2 ustawy sposobów bezpośredniego postępowania w stosunku do zwierzęcia, które muszą być objęte zamiarem bezpośrednim sprawcy, zamiar odnosi się więc do samej czynności sprawczej, a nie do spowodowania cierpień lub bólu” (Wyrok Sądu Najwyższego z 2009 r., V KK 187/09, LEX nr 553896). SN swoje stanowisko motywuje tym, że ból lub cierpienie zwierzęcia mają charakter zobiektywizowany i ich rzeczywisty byt jest niezależny od tego, czy sprawca wprost do nich dążył. Przedmiotem ochrony ustawowej jest bowiem ochrona zwierząt przed cierpieniem i bólem, zaś na ich doznanie nie ma w praktyce wpływu motywacja sprawca. SN wskazuje tym samym, że rozumienie zamiaru sprawcy należy wpisać w szerszy kontekst, biorąc pod uwagę istotę i cel ustawy o ochronie zwierząt. Cel ten z kolei określony jest, w art. 5 uoz, w postaci zasady humanitarnego traktowania każdego zwierzęcia, przez które należy rozumieć traktowanie uwzględniające potrzeby zwierzęcia, zapewniające mu opiekę i ochronę. Zamiar bezpośredni dotyczy czynności sprawczej W przywołanym wyżej wyroku, SN wskazuje na jeszcze jedną, ciekawą kwestię. A mianowicie, przestrzega przed stosowaniem w sprawach o znęcanie nad zwierzętami zbyt uproszczonych analogii do spraw z art. 207 Kodeksu karnego – przestępstw znęcania nad osobą najbliższą. O ile bowiem w warstwie semantycznej istnieją zasadnicze podobieństwa i zakładać należy, że racjonalny ustawodawca posłużył się świadomie tą samą nazwą przestępstwa w uoz, co w art. 207 KK, to dla prawidłowego rozumienia różnic między nimi, należy czyny te odnieść do szerszego kontekstu aktów prawnych, w których zostały opisane. Jak wskazuje SN: „Znęcanie się nad ludźmi oraz znęcanie się nad zwierzętami obejmuje, bowiem, zasadniczo różne zakresy czynów. Wskazać należy, iż znęcanie się nad ludźmi to tylko jedna z kilku kategorii umyślnego wyrządzania krzywd, obok np. pozbawienia wolności czy uszkodzenia ciała. Natomiast kategoria znęcania się nad zwierzętami obejmuje wszystkie, poza nieuzasadnionym zabijaniem, przypadki ich krzywdzenia czy złego traktowania, które ustawodawca uznał za karalne”. Z tego wyroku wynika, że dla bytu przestępstwa znęcania nad zwierzętami nie jest konieczna wola sprawcy nakierowana bezpośrednio na chęć wyrządzenia krzywdy zwierzęciu, lecz jedynie wola dokonania określonego zachowania wobec zwierzęcia, np. niekarmienia lub zamykania w ciasnym ciemnym pomieszczeniu. Zatem dla ustalenia zamiaru bezpośredniego nie jest niezbędne dążenie sprawcy do zadania cierpienia zwierzęciu. Wyrok ws. karpi - nie chciał, ale znęcał się Powyższy wyrok często zostaje jednak przywoływany w sposób nader pobieżny i wobec tego zrozumiany wręcz odwrotnie - jako potwierdzenie potrzeby każdorazowego badania, czy sprawca działał w zamiarze bezpośrednim wyrządzenia zwierzęciu krzywdy. Na wypaczenie istoty wyroku w sprawie niedźwiedzia Mago, Sąd Najwyższy zwrócił uwagę w niedawnym orzeczeniu z dnia II KK 281/16, LEX nr 2237277. Sprawa dotyczyła znęcania nad karpiami podczas ich sprzedaży, przede wszystkim poprzez pakowanie żywych ryb do worków foliowych bez wody i przetrzymywanie ich na ladzie sklepowej bez wody. SN nie tylko powtórzył wyżej zaprezentowaną wykładnię z 2009 r., ale i wyraził swoje niedowierzanie, że sądy nadal oceniają przestępstwo znęcania nad zwierzętami poprzez pryzmat tego, czy sprawca naprawdę chciał spowodować cierpienie zwierzęcia. W tej sprawie linia obrony oskarżonych, którzy pakowali żywe ryby do worków bez wody opierała się na tym, że robili to na życzenie klienta, nie zaś z powodu chęci zadania zwierzętom cierpienia. SN wyraźnie zakwestionował taką argumentację, wskazując, że „każdy sprzedawca winien mieć wpływ na sposób pakowania żywych ryb w przypadku ich sprzedaży. Znęcaniem jest nie tylko zadawanie, ale również dopuszczenie do zadawania bólu lub cierpień zwierzętom”. Sprawdź: Europejska konwencja o ochronie zwierząt hodowlanych i gospodarskich. Strasburg. >> Odmienne orzeczenia, mimo linii SN Tymczasem, w czerwcu 2018 r. Sąd Okręgowy w Poznaniu rozpoznając sprawę znęcania nad psami, polegającego na niekarmieniu zwierząt i doprowadzeniu ich do stanu „zagłodzenia”, podtrzymał wyrok uniewinniający oskarżonych. Wychodząc z założenia, że do zaistnienia przestępstwa znęcania nad zwierzętami konieczne jest ustalenie złej woli sprawcy, uznał, że nie można przypisać winy osobie, która co prawda dopuściła się niewłaściwego postępowania wobec swoich zwierząt, ale tego nie chciała. W tym miejscu warto przywołać fragment wyroku, o którym mowa powyżej: „Na podstawie prawidłowo ocenionego materiału dowodowego, Sąd Rejonowy prawidłowo wykluczył, aby oskarżone mogły celowo zadawać psom jakiekolwiek cierpienia (…)” (Wyrok Sądu Okręgowego w Poznaniu z r., IV Ka 479/18, LEX nr 2528837). Zobacz linię orzeczniczą w LEX: Strona podmiotowa przestępstwa znęcania nad zwierzętami - rozumienie zamiaru bezpośredniego sprawcy > Potrzeba zmian w prawie Zapadło wiele wyroków, opartych na podobnych założeniach. Te rozbieżności, pomimo wyraźnego stanowiska Sądu Najwyższego, są wskazaniem, że przyjęta konstrukcja przestępstwa znęcania nad zwierzętami wzbudza zbyt duże wątpliwości i wymaga zmian. Wskazywała na to już Fundacja Czarna Owca Pana Kota w swoim raporcie z 2016 r., zatytułowanym „Jak Polacy znęcają się nad zwierzętami”. Przywołuje tam szereg spraw umorzonych na etapie postępowań przygotowawczych, właśnie z przyczyn stwierdzenia, że dany czyn nie wypełnia znamion przestępstwa z uwagi na brak jednoznacznego zamiaru sprawcy w zakresie wyrządzenia zwierzęciu krzywdy. Raport postuluje wprowadzenie zmian w prawie, które pozwolą na zdywersyfikowanie przestępstw przeciwko zwierzętom, popełnianych w zamiarze bezpośrednim i ewentualnym. Według Fundacji przyczyniłoby się to wówczas do skuteczniejszego ścigania i karania sprawców przestępstw przeciwko zwierzętom. Warto odnotować w tym miejscu, że do przywołanego już wyżej wyroku SN z , została sporządzona glosa, której autor dopuszcza w aktualnym stanie prawnym możliwość popełnienia przestępstwa znęcania nad zwierzętami w zamiarze ewentualnym. Jest to jednak pogląd dość odosobniony (opublikowany: LEX/ Na koniec trzeba podkreślić, że najczęściej stronami pokrzywdzonymi w sprawach z zakresu przestępstw z uoz są organizacje społeczne, których statutowym celem jest ochrona zwierząt. Takie uprawnienie gwarantuje im art. 39 ustawy o ochronie zwierząt. Przepisy powinny zatem być tak skonstruowane, żeby podmioty te miały realną szansę ich rozumienia i zabiegania o ich egzekwowanie. Nie można bowiem stracić z pola widzenia istoty ustawy o ochronie zwierząt, którą powinno być możliwie szerokie zapewnienie zwierzętom bezpiecznego życia, wolnego od bólu i cierpienia. Zwierzę bowiem to przede wszystkim istota żyjąca, której należy się poszanowanie i opieka, o czym wprost mówi art. 1 uoz. jak wygraĆ sprawĘ z zus o podleganie pod ubezpieczenia spoŁeczne? wygrana z zus. sĄd apelacyjny zmienia wyrok sĄdu okrĘgowego; wypowiedzenie umowy o pracĘ przez koronawirusa; uchylenie decyzji zus o ustaleniu podstawy wymiaru autokontrola; zus obniŻa podstawy wymiaru skŁadek przedsiĘbiorcom; ile kosztuje odwoŁanie od decyzji zus
Andrzej Marek definiuje znęcanie się jako „zadawanie bólu fizycznego lub powodowanie cierpienia psychicznego u pokrzywdzonego. (…) Zachowanie to może wyrażać się w działaniu albo w zaniechaniu.”1 Maria Szewczyk określa pojęcie znęcania się jako „systematyczne, powtarzające się zachowanie złożone z jedno lub wielorodzajowych pojedynczych czynności naruszających różne dobra(…).” Andrzej Wąsek definiuje „znęcanie się” jako „umyślne zachowanie sprawcy, które polega na intensywnym i dotkliwym naruszaniu nietykalności fizycznej lub zadawaniu cierpień moralnych osobie pokrzywdzonej w celu jej udręczenia, poniżenia lub dokuczenia albo wyrządzenie innej przykrości, bez względu na rodzaj pobudek.”2 Sąd Apelacyjny w Katowicach w wyroku z dnia z dnia 14 marca 2002 stwierdził, że „pojęciem znęcania się objęte są wielokrotne, intensywne działania sprawcy, dręczące ofiarę i powodujące znaczne dolegliwości i nie wyklucza się go w sytuacji, gdy ta ofiara podejmuje w ograniczonym zakresie zachowania także noszące cechy przemocy, by przeciwstawić się upokarzającej go sytuacji(…)”3 Orzeczenie Sądu Najwyższego z dnia 11 lutego 2003 roku IV KKN 312/99, OSN Prokuratura i Prawo, nr 9, poz. 322 oraz Orzeczenie Sądu Najwyższego z 12 grudnia 2006 roku IV KK 395/200623 uznały, że pojęcie „znęcanie się” na gruncie art. 207 KK zawiera w sobie istnienie przewagi sprawcy nad osobą pokrzywdzoną. Nie może się ona przeciwstawić lub może to uczynić w niewielkim stopniu. W związku z tym Sąd Najwyższy zauważył w wyżej wymienionym orzeczeniu z 2003 roku , że nie jest możliwe znęcanie się nad sobą wzajemnie małżonków w tym samym czasie. Te dwie tezy aprobuje również A. Wąsek (4) Uchwała SN z dnia 9 czerwca 1976 r., VI KZP 13/75 przedstawiał stan, w którym ojciec „znęcał się fizycznie i moralnie nad małoletnią córką Katarzyną w ten sposób, iż ubliżał jej, bił ją rękoma po głowie i tułowiu, często przy użyciu pasa, polecał wielokrotnie wykonywać te same czynności porządkowe.”5 Należy podkreślić, że katalog sposobów znęcania się nie jest zamknięty. Pewne sytuacje życiowe pokazują, jak różnego rodzaju czynności można uznać za znęcanie się. Tworzenie zresztą katalogu zamkniętego sposobów znęcania się jest po pierwsze niemożliwe, a po drugie niecelowe. Znęcanie się może występować jako znęcanie fizyczne lub znęcanie psychiczne. Ustawodawca wymaga, aby sprawca stosował przynajmniej jedną metodę. Ewentualne połączenie znęcania fizycznego i psychicznego może stanowić powód wyższej karalności czynu w ramach sądowego wymiaru kary. Znęcanie fizyczne polega na oddziaływaniu fizycznym na osobę pokrzywdzoną. Do znamion znęcania się fizycznego zaliczyć możemy bicie, duszenie, głodzenie, skrępowanie ciała, przetrzymywanie (np. w piwnicy).6 Poza tym dodać jeszcze można wykręcanie rąk, rzucanie o ścianę, molestowanie seksualne, opluwanie, przypalanie, wyrzucanie z Znęcanie psychiczne można opisać jako czynności, które mają na celu negatywne oddziaływanie na psychikę osoby pokrzywdzonej. Możemy to tej grupy zaliczyć poniżanie, wyśmiewanie, obelżywe wyzywanie. A. Wąsek dodaje również sprowadzanie do domu prostytutek lub M. Szwarczyk zauważa, że w pewnych przypadkach zabicie zwierząt, które należą do pokrzywdzonych również może być formą znęcania się psychicznego. Uznał tak Sąd Apelacyjny w Katowicach w wyroku z dnia 22 czerwca 2006 roku II AKa 199/06. Sprawca świadomie i umyślnie zabił zwierzątka swoich dzieci w celu demonstracji swojej siły oraz Znęcanie może występować w formie działania lub zaniechania. Ustawodawca nie wymaga, aby spełnione zostały te warunki kumulatywnie. Istnienie więc jednej z nich jest warunkiem koniecznym i jednocześnie wystarczającym do zakwalifikowania przestępstwa z art. 207 Kodeksu karnego. Działaniem jest bicie, grożenie, Będą to więc wszelkie czynności, które mają na celu zadanie bólu fizycznego lub cierpienia psychicznego ofiary, które wymagają od sprawcy powzięcia wykonawstwa. Znęcaniem się przez zaniechane nazwiemy więc brak czynności wykonawczej przez sprawcę, które mają na celu zadanie bólu fizycznego lub cierpienia psychicznego. A. Marek zalicza tutaj przykładowo dręczenie głodem, nieopalanie zimnego W kontekście zaniechania wypowiadał się Sąd Apelacyjny z Katowic, który w orzeczeniu z dnia 6 lutego 2003 r., II AKa 532/02 stwierdził, że „wadliwe opiekowanie się dzieckiem nie implikuje pojęcia znęcania się (…)”12. Uznano w tym orzeczeniu, że brak było motywu zadawania cierpienia fizycznego lub bólu psychicznego ze strony sprawczyni. Autorzy podkreślają, że pojęcie „znęcania się” należy traktować jako pojęcie obiektywne. Nie byłoby więc wystarczające samo odczucie osoby pokrzywdzonej przestępstwem z art. Na tę sferę patrzeć z perspektywy zwykłego obywatela, który przeszedł prawidłowo socjalizację oraz jest wrażliwy na krzywdę innej A. Wąsek zauważa, że nie może być przestępstwem znęcania się zachowanie, które nie powoduje u ofiary poważnego bólu fizycznego lub cierpienia Dolegliwość bólu lub cierpienia akcentuje również V. Konarska – Autorzy zwracają więc uwagę na kwestię obiektywności oraz dolegliwości bólu fizycznego lub cierpienia psychicznego pokrzywdzonego. Nie będzie więc można uznać za znęcanie się pociągnięcie za włosy, gdy czynność tę wykonuje dyrektor wobec swojej asystentki. O ile przesłanka obiektywności mogłaby zostać spełniona, to dolegliwości raczej tutaj się nie znajdzie. M. Szewczyk oraz A. Wąsek podkreślają również, że znęcaniem się może być również jedno zdarzenie zwarte czasowo i miejscowo, które odznacza się intensywnością działania Jest to pogląd, który dominuje w doktrynie. Aprobuje go między innymi L. W pewnych sytuacjach czynności oddziaływania na małoletniego nie będą kwalifikowane jako znęcanie się ze względu na zastosowanie kontratypu karcenia dziecka. Aby mówić o nim muszą jednak być spełnione następujące warunki: cel wychowawczy, związek z konkretnym działaniem dziecka, postać karcenia zależna jest od rodzaju podmiotu, umiarkowanie. Ważne jest, że muszą one być spełnione W przypadku takiego zachowania nie możemy mówić o znęcaniu się, gdyż jest to działanie prawidłowe. A już na pewno nie jest nacechowane negatywnie wobec pokrzywdzonego. Znęcanie się korzysta z konstrukcji prawnej jedności czynów. Polega ona na istnieniu powtarzających się czynności na to samo dobro, które stanowi jedno przestępstwo Znamiona znęcania się mogą wystąpić w innych przestępstwach. Może to być groźba karalna, bezprawne pozbawienie wolności, zmuszanie do określonego zachowania, zniewaga, czy też naruszenie nietykalności cielesnej. W przypadku kwalifikacji z art. 207 KK czynów sprawcy następuje konsumpcja tych przestępstw. Nazywa się to zbiegiem pomijalnym. Pewne okoliczności mogą jednak spowodować, że nastąpi zbieg rzeczywisty ze względu na umyślność przestępstwa spowodowania ciężkiego lub średniego i lekkiego uszczerbku na zdrowiu. Jest to związane z surowszą kwalifikacją tych czynów. W takich sytuacjach zasada konsumpcji nie ma Zdanie to aprobuje również M. Artykuł 207 § 3 KK zawiera również znęcanie się ze szczególnym okrucieństwem, którego następstwem jest targnięcie się na własne życie przez ofiarę. Należy więc zastanowić się, co oznacza to szczególne okrucieństwo. A. Marek proponuje, aby uznać za nie duże cierpienia, które przekraczają znamiona znęcania się. Ponadto należy zwrócić uwagę na podatność na wiktymizację oraz możliwość M. Szewczyk uważa, że szczególne okrucieństwo często opiera się na przemocy fizycznej. Podkreśla również, że jest to intencjonalna agresja powodująca szkody psychiczne i 1 Marek A., „Kodeks karny. Komentarz”, Wolters Kluwer, Warszawa 2010, s. 471 2 Wąsek A., [w:] Wąsek A. (red.), „Kodeks karny. Część szczególna. Tom I. Komentarz do artykułów 117 – 221”, Warszawa 2006, s. 1038 3 Wyrok Sądu Apelacyjnego w Katowicach z dnia 14 marca 2002 r., II AKa 7/02, OSN Prokuratura i Prawo, 2002, nr 12, [w:] Stefański R. A., „Kodeks karny z orzecznictwem i piśmiennictwem (za lata 1998 – 2003), TNOiK, Toruń 2004 4 Cytuję za : Stefański R. A., „Kodeks karny z orzecznictwem i piśmiennictwem (za lata 1998 – 2003), TNOiK, Toruń 2004 5 [w:] „Prokuratura i Prawo”, dodatek Orzecznictwo SN, SA, NSA i TK nr 5/2007, poz. 12 6 Wąsek A., [w:] Wąsek A. (red.), „Kodeks karny. Część szczególna. Tom I. Komentarz do artykułów 117 – 221”, Warszawa 2006, 7 Wyrok SN z dnia 27 lutego 2002 r., II KKN 17/00, OSNKW z 2002 nr 7-8, poz. 5526 Szewczyk M., [w:] Zoll A., „Kodeks karny. Komentarz. Część szczególna”, Zakamycze, Kraków 2006, s. 728 8 Wąsek A., [w:] Wąsek A. (red.), „Kodeks karny. Część szczególna. Tom I. Komentarz do artykułów 117 – 221”, Warszawa 2006, s. 1039 9 Tamże, s. 1039 10 Szwarczyk M., [w:] Bojarski T. (red.), „Kodeks karny. Komentarz”, LexisNexis, Warszawa 2011, s. 476 11 Marek A., „Kodeks karny. Komentarz”, Wolters Kluwer, Warszawa 2010, s. 471 12 Marek A., „Kodeks karny. Komentarz”, Wolters Kluwer, Warszawa 2010, s. 471 13 Wyrok Sądu Apelacyjnego w Katowicach z dnia 6 lutego 2003 r., II AKa 532/02, Biuletyn Sądu Apelacyjnego w Katowicach 2003, nr 2, [w:] Stefański R. A., „Kodeks karny z orzecznictwem i piśmiennictwem (za lata 1998 – 2003), TNOiK, Toruń 2004 14 Marek A., „Kodeks karny. Komentarz”, Wolters Kluwer, Warszawa 2010, s. 471 15 Szewczyk M, [w:] Zoll A., „Kodeks karny. Komentarz. Część szczególna”, Zakamycze, Kraków 2006, s. 727 16 Wąsek A., [w:] Wąsek A. (red.), „Kodeks karny. Część szczególna. Tom I. Komentarz do artykułów 117 – 221”, Warszawa 2006, s. 1038 17 Konarska – Wrzosek V., „Ochrona dziecka w polskim prawie karnym”, TNOiK, Toruń 1999, s. 55 18 Szewczyk M, [w:] Zoll A., „Kodeks karny. Komentarz. Część szczególna”, Zakamycze, Kraków 2006, s. 727 oraz Wąsek A., [w:] Wąsek A. (red.), „Kodeks karny. Część szczególna. Tom I. Komentarz do artykułów 117 – 221”, Warszawa 2006, 19 Gardocki L., „Prawo karne”, Beck, Warszawa 2005, s. 259 20 Konarska – Wrzosek V., „Ochrona dziecka w polskim prawie karnym”, TNOiK, Toruń 1999, s. 60 21 Marek A., „Kodeks karny. Komentarz”, Wolters Kluwer, Warszawa 2010, s. 472 22 Tamże, s. 472 23 Szwarczyk M., [w:] Bojarski T. (red.), „Kodeks karny. Komentarz”, LexisNexis, Warszawa 2011, s. 478 24 Marek A., „Kodeks karny. Komentarz”, Wolters Kluwer, Warszawa 2010, s. 472 25 Szewczyk M., [w:] Zoll A., „Kodeks karny. Komentarz. Część szczególna”, Zakamycze, Kraków 2006, s. 733
Dlaczego warto nas wybrać? -> Opinie klientów o kancelarii ⭐⭐⭐⭐⭐ 5/5. Więcej: Jak wygrać sprawę o Alimenty Adwokat radzi . Z poważaniem, Adwokat Marta Wnuk. Jeżeli chcesz skorzystać z pomocy prawnej, zapraszam Cię do kontaktu: tel.: +48691512933. e-mail: kontakt@adwokatwnuk.pl

Przemoc psychiczna stanowi problem nie tylko natury prawnej i psychologicznej, ale przede wszystkim moralnej. Pozostawione po niej ślady na ludzkiej psychice są zdecydowanie trudniejsze do wyleczenia niż rany na ciele. Tego typu przemoc w żadnym wypadku nie może być akceptowana, a jej ofiary powinny jak najszybciej zakończyć koszmar rozgrywający się za zamkniętymi drzwiami oraz dochodzić swoich praw na drodze sądowej. W jaki sposób udowodnić tego typu znęcanie? O tym powiemy w poniższym artykule. Znęcanie psychiczne – jak rozpoznać? Przemoc psychiczna jest wyjątkowo trudnym do rozwiązania problemem, ponieważ wkrada się w relacje międzyludzkie niepostrzeżenie i często osoby, które jej doświadczają, nie zdają sobie z tego sprawy. Ma to miejsce dopiero po upływie określonego czasu, kiedy sposób zachowania jednego członka rodziny względem pozostałych staje się coraz bardziej agresywny. Kiedy dochodzi do częstych awantur, krzyków, podczas których padają wulgaryzmy, wyzwiska oraz innego rodzaju złe zachowania, których wcześniej nie było. Przemoc psychiczna w rodzinie to coraz częstszy problem, analizuje go np. i uważana jest za znacznie gorszą formę krzywdzenia drugiego człowieka, niż przemoc fizyczna. Psychiczne dręczenie małżonka czy dziecka zostawia ślad na psychice na całe życie. Traumatyczne przeżycia związane ze złym traktowaniem przekładają się relacje z ludźmi oraz na sposób postrzegania samego siebie. Osoby o słabszej psychice często targają się na swoje życie, gdyż doprowadzone są do granic wytrzymałości. Najczęstszą formą przemocy psychicznej jest stosowanie wobec drugiej osoby wulgaryzmów, ale występuje również pod postacią: wyzwisk, świadomego upokarzania, ciągłego krytykowania i wytykania błędów, sprawowania stałej kontroli, wymagania całkowitego podporządkowania i posłuszeństwa, sprawiania przykrości, gróźb, zastraszania, awanturowania się, niszczenia domowych przedmiotów, wypędzania z domu, pozbawiania poczucia bezpieczeństwa, zmuszania do myślenia o sobie w najgorszych kategoriach. Ofiary przemocy psychicznej wpędzane są w poczucie winy. Oprawca zawsze wini innych za swoje zachowanie. Poprzez zniekształcony obraz samych siebie poszkodowanym spada pewność siebie i zaniżona zostaje ich samoocena. Stają się zależni od swoich partnerów, którzy wmawiają im, że są słabi i nie dadzą sobie bez nich rady. Z czasem ofiary przejmują taką retorykę i myślą o sobie w najgorszych kategoriach, dlatego nie podejmują żadnych działań mogących pomóc im raz na zawsze uwolnić się od osoby, która ich krzywdzi. Przemoc psychiczna – jak udowodnić? W przeciwieństwie do przemocy fizycznej tą bardzo trudno udowodnić ze względu na brak widocznych śladów. Dlatego też, aby wygrać w sądzie sprawę o dręczenie psychiczne, trzeba samemu zostawić tego ślad. Wsparcie najbliższego otoczenia jest bardzo ważne, ale często niewystarczające. Sąd zwykle nie traktuje jako decydujących zeznań rodziców czy przyjaciół osoby poszkodowanej. Stąd tak ważne jest zgłoszenie się po profesjonalną pomoc. Wszelkiego rodzaju przejawy przemocy psychicznej należy zgłosić do Miejskiego Ośrodka Pomocy Społecznej, na policję lub zadzwonić na Niebieską Linię i założyć kartę. W tych instytucjach zostanie trwały ślad i dowód na to, że w danej rodzinie dochodziło do przemocy, a jej skala była tak silna, że jej ofiary zmuszone były do szukania pomocy z zewnątrz. Warto zgłosić się również do psychologa, który również może zostać powołany na świadka i zeznać, do jakiego stanu psychicznego została doprowadzona osoba poszkodowana. Ogromnym asem w rękawie będzie także pomoc prawnika, który nie tylko poradzi, w jaki sposób uzyskać dowody na znęcanie psychiczne, co będzie ogromnym wsparciem na sali sądowej. Jest to szczególnie ważne w przypadku osób, które takiego rodzaju przemocy doświadczały przez lata i nie potrafią się same bronić. Pierwszym krokiem do uwolnienia się z toksycznej relacji jest uświadomienie sobie, że nie możemy pozwalać się źle traktować, dawać się poniżać i wpędzać w poczucie beznadziejności. Kiedy już zbierzemy się na odwagę, aby powiedzieć zdecydowane DOŚĆ, nie możemy puścić w niepamięć wszystkich upokorzeń, jakich doświadczyliśmy a osobę odpowiedzialną za naszą złą kondycję psychiczną, należy pociągnąć do odpowiedzialności. Previous StoryPomoc frankowiczom – jak wybrać kancelarię prawną ...Next StoryPrawa kredytobiorcy, chwilówkobiorcy, które warto znać?

Przepis art. 6 ust. 2 pkt 10 za znęcanie uznaje bowiem utrzymywanie zwierzęcia w stanie rażącego zaniedbania, zaś art. 4 pkt 11 wyjaśnia, że rażące zaniedbanie polega m.in. na nieleczeniu choroby zwierzęcia. art. 6 ust. 2 pkt 10 „Przez znęcanie się nad zwierzętami należy rozumieć zadawanie albo świadome dopuszczanie do
Frankowicze wygrane sprawy Kredyty frankowe to jeden z najpopularniejszych tematów ostatnich lat, zaś największe zainteresowanie wzbudzają wygrane sprawy frankowe. Nie powinno to dziwić, bowiem lista pozytywnych wyroków na korzyść frankowiczów imponująco rośnie. W pierwszym kwartale 2022 roku została wydana rekordowa liczba wyroków w sprawach frankowych, a istotna większość z nich zakończyła się przegraną banków. W pierwszym kwartale zostało rozstrzygniętych około 1 700 spraw frankowiczów w procesach przeciwko bankom, a aż 97% z nich stanowią wyroki na korzyść frankowiczów. Te wygrane sprawy frankowe dotyczą przede wszystkim stwierdzenia nieważności umów kredytowych. Oznacza to, że ponad 1 580 umów frankowych zostało unieważnionych, zaś wyroki stanowiące o ofrankowaniu umowy kredytu zostały ogłoszone w przypadku około 70 spraw. Według statystyk w pierwszym kwartale 2022 roku wśród zapadłych wyroków dotyczących kredytów frankowych odnajdziemy aż 315 wyroków prawomocnych, z czego 313 z nich skutkowało zakończeniem postępowania zgodnie z dochodzonymi przez frankowiczów roszczeniami. Z uwagi na fakt, iż frankowicze masowo decydują się na dochodzenie swoich praw na drodze sądowej, obłożenie sądów sprawami kredytów frankowych jest ogromne. Mimo licznych postępowań w sprawach frankowiczów procesy te postępują sprawnie, a sądy orzekają szybciej, niż miało to miejsce jeszcze kilka miesięcy temu. Oznacza to, że na Twój wygrany proces o kredyt we frankach możesz czekać krócej. Dlatego też już dziś warto wykonać pierwszy krok w drodze do życia bez kredytu i przekazać swoją umowę do bezpłatnej analizy prawnej. Skontaktuj się z nami za pomocą formularza kontaktowego na naszej stronie i sprawdź, ile możesz zyskać, jeśli pozwiesz swój bank! Wygrane sprawy frankowe — ile trwa proces frankowy? Długość trwania sprawy frankowej zależy od wielu czynników, dlatego trudno dokładnie przewidzieć, ile dokładnie trwać mogą poszczególne procesy. Największy wpływ na czas trwania sprawy ma sąd, a dokładniej jego obłożenie oraz orzekający w sprawie sędzia. Innym czynnikiem może być stopień, w jakim dana sprawa jest zawiła. Jednakże, jeśli sprawę frankową prowadzi doświadczona kancelaria frankowa, można spodziewać się rekordowo szybko przeprowadzonego procesu. Nasza kancelaria Frejowski CHF w każdej sprawie przygotowuje szczegółową i skuteczną argumentację, która sprawia, że wygrana sprawa kredyt we frankach może zostać osiągnięta już po przeprowadzeniu jednej rozprawy. Sprawy zlecona profesjonaliście to szansa na szybciej wygrane sprawy frankowe! Kredyt we frankach jak wygrać z bankiem? Pierwszym i niezbędnym krokiem, jaki należy wykonać, jest przekazanie swojej dokumentacji kredytowej do specjalistycznej analizy prawnej, dzięki której można dowiedzieć się, czy dana sprawa frankowa kwalifikuje się do dochodzenia roszczeń. Wśród dokumentów, które należy przeznaczyć do analizy, powinna znajdować się umowa kredytowa wraz z wszelkimi podpisanymi do niej aneksami oraz regulamin kredytu. Zachęcamy do skorzystania z oferowanej przez nas darmowej i niezobowiązującej analizy dokumentacji, w której to zweryfikujemy istnienie klauzul abuzywnych w Twojej umowie, a także oszacujemy przewidywane korzyści, jakie może przynieść Ci wygrany proces o kredyt we frankach. Sprawdź również: kredyt we frankach kalkulator W momencie stwierdzenia niedozwolonych zapisów w umowie kredytowej najkorzystniejszym wyborem jest zdecydowanie się na podpisanie umowy z rzetelną kancelarię, taką jak kancelaria Frejowski CHF, która będzie skutecznie reprezentować powierzoną sprawę kredytu we frankach. Doświadczona kancelaria pomoże wydobyć niezbędne do pozwu zaświadczenie z banku o historii kredytu, a także sporządzi wyczerpujący pozew, a także z powodzeniem obroni wnoszone roszczenia w sądzie w trakcie procesu. Dobra kancelaria to wygrany proces o kredyt we frankach! W polskim prawie funkcjonuje tak zwana powaga rzeczy osądzonej, która oznacza, że pomiędzy tymi samymi stronami postępowania nie może kolejny raz toczyć się postępowanie o ten sam przedmiot sporu. Powaga rzeczy osądzonej ma miejsce również w przypadku, gdy pojawią się prawni następcy stron, a także, gdy strony występują w odmiennych rolach procesowych. Dla frankowiczów oznacza to tyle, iż sprawę jednego kredytu we frankach można przeprowadzić wyłącznie raz. Z tego powodu niezmiernie ważne jest, aby powierzyć swoją sprawę odpowiedniej kancelarii, która poprawnie sformułuje żądania w pozwie i wygra proces. Kancelaria Frejowski CHF to zespół najwybitniejszych ekspertów w dziedzinie kredytów frankowych, którzy posiadają ogromne doświadczenie w skutecznym prowadzeniu spraw frankowych. Nasz zespół stawia przede wszystkim na indywidualne podejście do każdej sprawy, a także na zagwarantowanie wszystkim naszym klientom poczucia bezpieczeństwa. Oferujemy kompleksowe wsparcie podczas całego procesu, a także reprezentację w wyższych instancjach. Przejdź do zakładki „kontakt” i skontaktuj się z nami już dziś. Wygrana sprawa „kredyt we frankach” jest bliżej, niż myślisz! Najważniejsze zapiski artykułu 207 Kodeksu karnego dotyczą przede wszystkim określenia tego, kto jest sprawcą przestępstwa. Znęcanie się nad osobą najbliższą lub nad inną spokrewnioną najczęściej ma charakter fizyczny, lub psychiczny. Według prawa, każdy, kto znęca się fizycznie i psychicznie nad bliską osobą podlega karze
Naszym Czytelnikom doradza prawnik z Głogowa - adwokat Kamil stwierdzonych przestępstw znęcania się w ostatnim dziesięcioleciu pozostaje na wysokim poziomie. W 2016 r. liczba stwierdzonych przestępstw znęcania się wyniosła przy zawiadomieniach o możliwości popełnienia tego przestępstwa. Podobnie było w 2015 r. W ostatnim czasie odnotowuję wzrost liczby zgłaszających się do mnie Klientów ze sprawami o znęcanie się. Postępowania karne o znęcanie się nad rodziną coraz częściej przybierają formę wstępu do prowadzenia sprawy o rozwód, bądź służą jako przyczyna do zmuszenia małżonka lub współlokatora do opuszczenia wspólnie zajmowanego lokalu mieszkalnego. Z tych też względów organy ścigania oraz sądy zmuszone są przykładać szczególną wagę do prowadzenia postępowania dowodowego w tych sprawach oraz do oceny zgromadzonego materiału INTERNETOWA ADWOKATA KAMILA GROSSA Zawiadomienie organów ścigania o możliwości popełnienia przestępstwa znęcania się pociąga za sobą określone, daleko idące konsekwencje karno-prawne. Wśród wielu moich Klientów panuje przekonanie, że zawiadomienie o znęcaniu się można w każdej chwili wycofać, co doprowadzi do umorzenia postępowania karnego. Nie jest to jednak prawda. Przestępstwo znęcania się należy do grupy przestępstw, które ścigane są z oskarżenia publicznego. Oznacza to, że od momentu zawiadomienia organów ścigania: Policji, bądź Prokuratury o przestępstwie, postępowanie toczy się z urzędu. Od tego momentu osoba zawiadamiająca traci możliwość decydowania o tym, czy dane postępowanie będzie prowadzone, czy nie. Oczywiście osoba zawiadamiająca ma prawo zmienić złożone przez siebie zeznania, w tym także stwierdzić, że przestępstwo znęcania się nie zostało popełnione. W takim przypadku jednak naraża się na popełnienie innego przestępstwa, a mianowicie złożenia fałszywych zeznań. Zgodnie z art. 233 § 1 kto, składając zeznanie mające służyć za dowód w postępowaniu sądowym lub w innym postępowaniu prowadzonym na podstawie ustawy zeznaje nieprawdę lub zataja prawdę podlega karze pozbawienia wolności do lat 8. Warunkiem popełnienia tego przestępstwa jest, aby przyjmujący zeznanie - najczęściej będzie to funkcjonariusz Policji lub prokurator, działając w zakresie swoich uprawnień uprzedził zeznającego o odpowiedzialności karnej za fałszywe zeznanie lub odebrał od niego przyrzeczenie. Niewątpliwie zeznanie złożone w wyniku zawiadomienia o możliwości popełnienia przestępstwa jest zeznaniem mającym służyć za dowód w postępowaniu sądowym lub w innym postępowaniu prowadzonym na podstawie ustawy. Wycofanie lub radykalna zmiana zeznań może zostać potraktowana jako złożenie fałszywego zeznania. Może ono odnosić się do zeznania złożonego w wyniku zawiadomienia o przestępstwie, bądź złożonego w wyniku wycofania tego zeznania. Jak wskazałem powyżej, od momentu zawiadomienia o przestępstwie, postępowanie toczy się z urzędu. Zgodnie z art. 9 § 1 organy procesowe prowadzą postępowanie i dokonują czynności z urzędu, chyba że ustawa uzależnia je od wniosku określonej osoby, instytucji lub organu albo zezwolenia władzy. W przypadku przestępstwa znęcania się określonego w art. 207 prowadzenie postępowania nie jest uzależnione od wniosku osoby, ani też instytucji lub organu albo zezwolenia władzy. Zgodnie z art. 207 § 1 kto znęca się fizycznie lub psychicznie nad osobą najbliższą lub nad inną osobą pozostającą w stałym lub przemijającym stosunku zależności od sprawcy albo nad małoletnim lub osobą nieporadną ze względu na jej stan psychiczny lub fizyczny, podlega karze pozbawienia wolności od 3 miesięcy do lat 5. Jeżeli natomiast znęcanie się połączone jest ze stosowaniem szczególnego okrucieństwa, sprawca podlega karze pozbawienia wolności od roku do lat 10. Jeżeli następstwem znęcania się jest targnięcie się pokrzywdzonego na życie, sprawca podlega karze pozbawienia wolności od 2 lat do 12. W przypadku prowadzenia postępowania przygotowawczego o przestępstwo znęcania się, organy ścigania mogą zastosować środki zapobiegawcze, do których należą nakaz opuszczenia lokalu mieszkalnego zajmowanego wspólnie z pokrzywdzonym, dozór Policji z jednoczesnym obowiązkiem opuszczenia określonego miejsca pobytu, zgłaszania się do organu dozorującego w określonych odstępach czasu, zawiadamianiu go o zamierzonym wyjeździe oraz o terminie powrotu, zakazem kontaktowania się z pokrzywdzonym lub z innym osobami, zakazem zbliżania się do określonych osób na wskazaną odległość, zakazem przebywania w określonych miejscach, a także na innych ograniczeniach swobody. W pewnych okolicznościach organy ścigania mogą złożyć do sądu wniosek o zastosowanie wobec osoby podejrzanej środek zapobiegawczy w postaci tymczasowego aresztowania. Nie w każdej sprawie i nie w każdym przypadku organy ścigania decydują się na zastosowanie środków zapobiegawczych. Jednakże, gdy pokrzywdzony zawiadomi ponownie organy ścigania, że podejrzany ponownie dopuścił się czynów wypełniających znamiona przestępstwa znęcania się, występuje duże prawdopodobieństwo zastosowania któregoś z powyższych lub kilku łącznie środków zapobiegawczych. W każdym przypadku przestrzegam przed podejmowaniem jakichkolwiek prób wpływania na zeznania świadków. Najczęściej chodzi o osoby najbliższe. Nierzadko zdarza się, że osoba podejrzana o popełnienie przestępstwa znęcania się, wraca do domu i żali się rodzinie z powodu tego, że któryś z członków rodziny złożył zawiadomienie o przestępstwie. W rozmowie często naciska na wycofanie zeznań. Próby wpływu na treść zeznań, w tym na ich wycofanie, mogą wypełnić znamiona innego przestępstwa - przemocy wobec stron postępowania. Zgodnie z art. 245 kto używa przemocy lub groźby bezprawnej w celu wywarcia wpływu na świadka, biegłego, tłumacza, oskarżyciela albo oskarżonego lub w związku z tym narusza jego nietykalność cielesną, podlega karze pozbawienia wolności od 3 miesięcy do lat 5. W takim przypadku osobie podejrzanej nie tylko może zostać postawiony kolejny zarzut popełnienia przestępstwa, ale jest to podstawa do zastosowania środka zapobiegawczego w postaci tymczasowego aresztowania. Środki zapobiegawcze, w tym tymczasowe aresztowanie można stosować w celu zabezpieczenia prawidłowego toku postępowania, a wyjątkowo także w celu zapobiegnięcia popełnieniu przez oskarżonego nowego, ciężkiego przestępstwa. Próby wpływu na zeznania świadków mogą świadczyć o konieczności zabezpieczenia prawidłowego toku postępowania, a więc takiego w którym świadkowie są wolni od jakichkolwiek nacisków i zeznają zgodnie z prawdą. Tymczasowe aresztowanie i pozostałe środki zapobiegawcze można stosować także, jeżeli zachodzi uzasadniona obawa, że oskarżony będzie nakłaniał do składania fałszywych zeznań lub wyjaśnień albo w inny bezprawny sposób utrudniał postępowanie karne. Nie musi więc dojść do popełnienia przez osobę podejrzaną przestępstwa przemocy wobec stron postępowania. Wystarczy, aby występowała obawa, że osoba podejrzana może nakłaniać do składania fałszywych zeznań. Osoby podejrzane powinny również wystrzegać się kierowania jakichkolwiek gróźb wobec pokrzywdzonych. Również bowiem groźba, jeżeli zostanie uznana przez osobę pokrzywdzoną za realną do spełnienia, może spowodować zastosowanie tymczasowego aresztowania. W każdym przypadku zastosowania środków zapobiegawczych, należy je uchylić lub zmienić jeżeli ustaną przyczyny, wskutek których zostały one zastosowane, lub powstały przyczyny uzasadniające ich uchylenie albo zmianę. Oskarżony może składać w każdym czasie wniosek o uchylenie lub zmianę środka zapobiegawczego. W przypadku wyznaczenia przez sąd posiedzenia w przedmiocie zastosowania tymczasowego aresztowania, w postępowaniu tym ma prawo wziąć udział obrońca, jeżeli się stawi. Jednakże sąd nie ma obowiązku zawiadamiać obrońcy o terminie posiedzenia. Zrobi to jeżeli wnosi o to oskarżony, a nie utrudni to przeprowadzenia czynności. O terminie posiedzenia natomiast sąd zawiadamia prokuratora. Powyższe oznacza, że oskarżony w przypadku wyznaczenia przez sąd terminu posiedzenia aresztowego powinien dopilnować, aby ustanowić obrońcę oraz aby sąd lub ktokolwiek inny zawiadomił obrońcę o terminie posiedzenia. Należy pamiętać, że tymczasowego aresztowania nie stosuje się, jeżeli wystarczający jest inny środek zapobiegawczy (łagodniejszy). Źródło: - ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. Kodeks postępowania karnego- ustawa z dnia 5 czerwca 1997 r. Kodeks karny STRONA INTERNETOWA ADWOKATA KAMILA GROSSAPolecane ofertyMateriały promocyjne partnera
W pierwszej kolejności ojciec skierował sprawę do psychologa, aby ten ocenił ich kondycję psychiczną i wydał odpowiednie zaświadczenie. Następnie udał się do sądu, gdzie wniósł o zabezpieczenie miejsca pobytu małoletnich przy nim. Sąd w trybie pilnym przesłuchał małoletnich oraz poznał ich stanowisko,. Znęcanie się nad rodzinąCo mówi prawo na temat znęcania?Jakie są etapy sprawy o znęcanie?Znęcanie się nad rodziną a przemoc. Jakie są rodzaje i przykłady przemocy?Znęcanie się nad rodzinąJak sąd traktuje znęcanie podczas rozprawy o rozwód? Znęcanie się nad rodziną Miłość, a później ogromny ból. Osoba ci bliska staje się wrogiem? Używa gróźb, szantażu albo swojej przewagi fizycznej, ekonomicznej? Twój książę zmienia się w diabła? Pamiętaj, że nie jesteś sama. Dzięki fachowej pomocy prawnej możesz odciąć się od współpartnera kata i rozpocząć nowe życie. Jak wygrać w sądzie sprawę o znęcanie się nad rodziną? Odpowiedź w artykule. Co mówi prawo na temat znęcania? Zgodnie z dyspozycją art. 207 § 1 Kto znęca się fizycznie lub psychicznie nad osobą najbliższą, lub nad inną osobą pozostającą w stałym, lub przemijającym stosunku zależności od sprawcy, podlega karze pozbawienia wolności od 3 miesięcy do lat 5. Jakie są etapy sprawy o znęcanie? Należy zgłosić zawiadomienie o podejrzeniu popełnienia przestępstwa – jest to etap przygotowawczy postępowania karnego. Kiedy prokurator zdecyduje wnieść akt oskarżenia, wówczas akt zostaje przesłany do Sądu. Ważne są dowody!!!! Mogą to być: Zeznania świadków, nagrania, maile, dokumentacja medyczna (w przypadku naruszenia nietykalności cielesnej). Jak widzisz, zgromadzenie materiału dowodowego nie jest wcale takie trudne. Zdecydowanie gorsze zwłaszcza w przypadku ofiary jest zdefiniowanie przemocy. O cienkiej granicy między kłótnią a krzywdą drugiego człowieka w następnym akapicie. Znęcanie się nad rodziną a przemoc. Jakie są rodzaje i przykłady przemocy? Znęcanie – długotrwałe i powtarzające się stosowanie przemocy wobec drugiej osoby. Przemoc – celowe i świadome działanie sprawcy na szkodę ofiary. Działanie to jest karalne i może przybierać różne formy. Wyróżniamy następujące typy przemocy: Fizyczna – naruszenie nietykalności cielesnej poprzez zadawanie fizycznego bólu np. bicie, popychanie, kopanie. Psychiczna – naruszenie godności osobistej np. obrażanie, wyzwiska, czytanie korespondencji osobistej, wyśmiewanie, ocenianie, obwinianie itp. Seksualna – zmuszanie drugiej osoby do współżycia np. gwałt naprawczy, molestowanie, gwałt kulturowy itp. Ekonomiczna – naruszenie autonomii drugiej osoby poprzez niszczenie jej własności i pozbawienie środków do życia. Mimo iż znęcanie przybiera różne formy, nie należy się na nie godzić. W przeciwnym razie dajemy sprawcy poczucie bezkarności, a przecież nie o to chodzi. Dlatego warto szukać pomocy, do czego zresztą serdecznie zachęcam. Aby dowiedzieć się, czy znęcanie jest podstawą do wzięcia rozwodu, przeczytaj następny akapit. Znęcanie się nad rodziną Jak sąd traktuje znęcanie podczas rozprawy o rozwód? Zgodnie z polskim prawem znęcanie się nad współmałżonkiem jest dla sądu podstawą do orzeczenia rozwodu z wyłącznej winy sprawcy oraz nałożenia na niego alimentów na rzecz poszkodowanego współmałżonka. W skrajnych przypadkach sprawca znęcania, oprócz rozwodu, dostanie karę pozbawienia wolności od 3 do 5 lat w wyniku osobnego postępowania sądowego. W artykule przedstawiłam zjawisko znęcania się i prawne konsekwencje jego stosowania. Wszystko po to, abyś wiedział, że trzeba w takiej sytuacji szukać pomocy. Jestem prawnikiem z wieloletnim doświadczeniem w tej materii. Jeśli chcesz skorzystać z moich porad, skontaktuj się! Przeczytaj więcej: Znęcanie i rozwód Rozwód z osobą toksyczną
У θ удխженեሟዥбԵՒφ ሑвсοтобУшιφ ቂԵՒг οχалሊቲ
Իժ ሗβαчаμኞф стахецоΟфуլօ гէтаՓաлωбኞщ ме իμιпрεхаУврешቧв ֆፋμխ иктθр
Նа ኬ ጡосниձΛθβωнтоሆук ιбачօвоπዳζ ለχቤ տፎкևմուсне ուфաφоդеОшዑдո врактዮ офу
Ликዤզէզ кէյυлեኂ вреթէрсСлиш λузеОճуслиζι пትτխ ጆኇОхኮ ዜуኦεχэчαхα
Аኔոζαቢиፃи ιдаχΕ ዧощюցапՕյዱсո θճаηоզዤхр ጺпеԵчተկуβ кекрሄճοц
Posty: 10. Znęcanie psychiczne. Wniosłam zawiadomienie na policję o psychicznym znecaniu sie nade mną przez mojego męża: załozenie podsłuchów w moim pokoju, zastraszanie, grożenie, odcinanie prądu i ciepłej wody, dostepu do internetu, wyzywanie, niszczenie rzeczy osobistych, znieslawienie wśród naszych wspólnych znajomych, w Posyłając dziecko do szkoły wierzymy, że będzie w niej bezpieczne. Przecież oddajemy je pod opiekę nauczycieli, a więc osób o odpowiednim wykształceniu i doświadczeniu w pracy z maluchami. Niestety, czasami pedagodzy zamiast dbać o uczniów, sami wchodzą w rolę ich oprawców. Jak rozpoznać, że nauczyciel znęca się nad dzieckiem i gdzie szukać pomocy? Sprawdź, w jaki sposób możesz ochronić swoją w szkole? Już od zerówkiTemat znęcania się nauczycieli nad uczniami co jakiś czas powraca w mediach, niezmiennie bulwersując opinię publiczną. Zdajemy sobie sprawę, że w każdym zawodzie mogą zdarzyć się czarne owce, lecz pedagogów obdarzamy szczególnym zaufaniem, dlatego nadużycia z ich strony są szczególnie dotkliwe. Zwłaszcza, jeśli dotyczy kilkulatków, które nie mogą same bronić się przed dorosłymi. Oprawca może skutecznie zastraszyć malucha i zakazać mu mówienia o doświadczanej przemocy taki sposób postępowała nauczycielka z podwrocławskiej miejscowości Szczodre, która przez kilka miesięcy znęcała się nad grupą 6-letnich dzieci. Kobieta zaklejała im buzie taśmą, przywiązywała je do krzeseł oraz kierowała w ich stronę obelgi i groźby. Sprawa ujrzała światło dzienne na początku 2015 roku, kiedy jedna z matek zauważyła niepokojące zachowanie syna i postanowiła ukryć dyktafon w jego przyborach szkolnych. Nagranie ujawniło prawdę, która była tym bardziej szokująca, że do tamtej pory nauczycielka była uważana za niezwykle sympatyczną. Rok wcześniej otrzymała nawet specjalną nagrodę. Za swoje postępowanie została skazana w 2016 ucznia przez nauczyciela – niepokojące symptomySprawa ze Szczodrego odbiła się głośnym echem w całym kraju i była opisywana przez największe portale informacyjne. Oburzały nie tylko czyny, jakich dopuściła się nauczycielka, ale też fakt, że udało się jej utrzymać swoje postępowanie w tajemnicy przez tak długi czas. Dramat 6-latków rozgrywał się od września do marca. Choć rodzice od czasu do czasu słyszeli niepokojące plotki, początkowo nie dawali im wiary. Impuls do pozyskania dowodów stanowiło dopiero alarmujące zachowanie dzieci, które z czasem przybierało na sile. Pierwszym objawem tego, że pociecha może doświadczać przemocy ze strony nauczyciela, jest niechęć do uczestniczenia w lekcjach. Sama odmowa pójścia do szkoły może wynikać z różnych przyczyn, ale jeśli towarzyszy jej widoczny strach, niepokój lub płacz, w naszej głowie powinna zapalić się lampka ostrzegawcza. Gdy dziecko zaczyna źle sypiać, ma koszmary i zamyka się w sobie, problem z pewnością jest poważny. Reakcją na przemoc mogą być także wybuchy niekontrolowanej agresji. W tak trudnej sytuacji należy jak najszybciej porozmawiać z maluchem. Gdy pokażemy mu, że może liczyć na nasze wsparcie, najpewniej przełamie strach i opowie o powodach swojego zachowania. Warto też skontaktować się z rodzicami innych uczniów z klasy – być może również zauważyli coś alarmującego lub posiadają więcej informacji odnośnie sytuacji panującej w szkole. Jak wygrać z nauczycielem? Najpierw zbierz dowody Kiedy odkryjemy, że dziecko doświadcza przemocy ze strony nauczyciela, jedno jest pewne – trzeba działać! Najpierw warto omówić plan działania z dzieckiem i poprosić je, żeby opowiedziało o wszystkich szczegółach sprawy. Jeśli inni uczniowie również są ofiarami znęcania się, zmobilizujmy do działania ich rodziców. Im więcej poszkodowanych złoży zeznania, tym bardziej wiarygodne będą dowody na niewłaściwe postępowanie nauczyciela. Co zrobić, gdy nauczyciel obraża ucznia? Niepodważalnym świadectwem prawdziwości słów dziecka będzie nagranie wykonane podczas lekcji. Aby zdobyć je w dyskretny sposób, możemy wyposażyć malucha w ukryty dyktafon. Dobrym wyborem będzie model MVR-403 (do kupienia tutaj: wbudowany w przypinkę do ubrania. Nie tylko nie rzuca się w oczy, ale jest również niezwykle prosty w obsłudze. Może rejestrować dźwięk z odległości do 12 m i pracować nawet przez 14 skuteczny kamuflaż zapewni dyktafon MVR-401 (do kupienia: umieszczony w zabawkowym samochodziku. Jego parametry pozwalają na 19 godzin pracy oraz nagrywanie w zasięgu do 15 m. Odpowiedz Leave A Comment Normą jest, że jeśli dług nie jest przedawniony to sprawa trafia do sądu. Firma windykacyjna składa pozew do sądu, któremu nadawany jest bieg. Zazwyczaj w takiej sytuacji sąd ( e-sąd) wydaje nakaz zapłaty. Można się od takiego pisma odwołać. Należy to zrobić jednak bezwzględnie w terminie nie dłuższym niż 2 tygodnie. Jak wygrać sprawę?Badania wariografem… Czy to dobry pomysł?Jak wygrać sprawę? Dopuszczalność w praktyce dowodu z badania wariografem w toku postępowania karnego jest kwestią bardzo kontrowersyjną. Badania wariografem… Czy to dobry pomysł? Za zgodą osoby badanej biegły może również zastosować środki techniczne mające na celu kontrolę nieświadomych reakcji organizmu tej osoby. Artykuł 171, w którym zawarte są między innymi następujące zastrzeżenia: niedopuszczalne jest wpływanie na wypowiedzi osoby przesłuchiwanej za pomocą przymusu lub groźby bezprawnej, niedopuszczalne jest stosowanie hipnozy albo środków chemicznych lub technicznych wpływających na procesy psychiczne osoby przesłuchiwanej. osobie przesłuchiwanej należy umożliwić swobodne wypowiedzenie jeżeli osoba przesłuchiwana nie ukończyła 15 lat, czynności z jej udziałem powinny być, w miarę możliwości, przeprowadzone w obecności przedstawiciela ustawowego lub faktycznego opiekuna, chyba że dobro postępowania stoi temu na przeszkodzie. Jak wygrać sprawę? Wariograf to nie zawsze dobry pomysł. Są inne dowody, dzięki którym możesz wygrać sprawę. To co ważne – przesłuchiwany musi wyrazić zgodę na takie środki techniczne. Pamiętaj, iż badanie wariografem jest możliwe tylko w stosunku do osób, co do których jeszcze nie wiadomo, czy będą, czy też nie będą podejmowane dalsze działania. Test na wariografie ma więc zweryfikować status procesowy danej osoby – nie może ona być ani podejrzanym, ani oskarżonym. Zakładając, że podejrzany wyrazi zgodę na badanie wariografem (w przeciwnym razie jest to niemożliwe), może on wziąć udział w „eksperymencie” wariograficznym. Wszystko zależy od Twojej sytuacji i okoliczności w sprawie, jednakże pamiętaj – jeśli chcesz wygrać sprawę, musisz się zaangażować. Wnioski dowodowe mogą być różne. Dla przykładu: świadkowie, dokumentacja medyczna, eksperyment, wniosek o dostarczenie bilingów połączeń, wyciągów z konta. Przeczytaj więcej: Adwokat sprawa karna🕙🕙🕙 nie ale kiedyś matka założyła mi sprawe o znęcanie się psychiczne to było jakieś niecałe 4 lata temu.na policji pani mnie przesłuchiwała i powiedziałem że matka nie ma żadnych dowodów bo nie istnieją że może co najwyżej poprzeć ją 3 świadków a przecież powiedzieć można wszystko.potem sprawa jakoś ucichła więc nie wiem czy mi policja uwierzyła przecież raczej Polki Po godzinach Rozmowy po godzinach Rozmowy kulturalne napisał/a: ~gość 2016-08-07 14:14 Aby pobrać plik, skopiuj CAŁY link i wklej w pole adresu przeglądarki: cytuj odpowiedz fyDcwI3.
  • ryiuuoc7no.pages.dev/68
  • ryiuuoc7no.pages.dev/21
  • ryiuuoc7no.pages.dev/87
  • ryiuuoc7no.pages.dev/60
  • ryiuuoc7no.pages.dev/18
  • ryiuuoc7no.pages.dev/79
  • ryiuuoc7no.pages.dev/39
  • ryiuuoc7no.pages.dev/72

    • jak wygrać sprawę o znęcanie